یک تیم تحقیقاتی از چند دانشگاه معتبر آمريکا ، تحت سرپرستی ادوارد وانگ و گری وايسمن از دانشگاه نيو هامفشاير مولکولی را طراحی کرده اند که می تواند با اتصال به ایزوتوپ مس 64 نقش یک داروی جدید ضد سرطان را ايفاء کند. این مولکول جالب از يک حلقه ماکروسيکلی شامل 4 اتم نيتروژن و دو بازوی کربوکسيلاتی تشکيل شده است. بر اساس بررسی های اين تيم تحقيقاتی مشخص شد که طول اين بازوهای کربوکسيلاتی نقش مهمی را در ایجاد پايداری در کمپلکس ياد شده دارند. نتایج اين تحقيق نشان داد که طول زنجيره هيدروکربنی تشکيل دهنده بازوهای کربوکسيلاتی ليگاند هر چه بيشتر باشد، شرايط کاهش مس (2) به مس(1) بهتر و درنتيجه فرايند شکستن کمپلکس يا Demetalation از نظر سينتيکی بهتر انجام می شود و کمپلکس ناپايدارتر می شود. بنابراين بازوهای کربوکسيلاتی کوتاهتر از طریق اتصال قوی تر موجب پايداری بيشتر و عملکرد بهتر اين ترکيب می شوند . برای اطلاعات بيشتر می توانيد به منابع ذکر شده مراجعه کنيد:

http://www.rsc.org/Publishing/ChemScience/Volume/2007/06/short_arms.asp

The long and short of it: the influence of N-carboxyethyl versusN-carboxymethyl pendant arms on in vitro and in vivo behavior of copper complexes of cross-bridged tetraamine macrocycles
Katie J. Heroux, Katrina S. Woodin, David J. Tranchemontagne, Peter C. B. Widger, Evan Southwick, Edward H. Wong, Gary R. Weisman, Sterling A. Tomellini, Thaddeus J. Wadas, Carolyn J. Anderson, Scott Kassel, James A. Golen and Arnold L. Rheingold, Dalton Trans., 2007, 2150
DOI: 10.1039/b702938a